دریانیوز// در حالی که آغاز سال تحصیلی باید برای کودکان و نوجوانان، نماد شور و امید به آینده باشد، در هرمزگان بسیاری از دانشآموزان حتی از داشتن ابتداییترین امکانات آموزشی و تغذیهای محروماند.
واقعیت تلخ این است که این استان، با وجود همه ظرفیتهای اقتصادی و موقعیت راهبردی، امروز در صدر جدول فقر، بیکاری و گرانی کشور قرار دارد و مردم آن با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنند که مستقیماً آینده نسل بعدی را نشانه گرفته است.
دانشآموزانی در بندرعباس و دیگر مناطق محروم این استان زندگی میکنند که کیف، کفش و نوشتافزار ندارند. بسیاری از آنان با شکم گرسنه به کلاس میروند و حتی توان خرید یک وعده غذای مناسب برایشان فراهم نیست. گوشت، ماهی، میوه و لبنیات برای هزاران خانواده هرمزگانی به کالایی دور از دسترس تبدیل شده است؛ خانوادههایی که بعضاً چند فرزند دانشآموز دارند و از تأمین حداقل نیازهای تغذیهای ناتوان ماندهاند.
این شرایط، فقط به معنای محرومیت موقت نیست؛ بلکه نشانه یک بحران اجتماعی جدی است. معلمان بسیاری هم اذعان میکنند که رشد جسمی دانشآموزان محروم متناسب با سن و پایه تحصیلی آنان نیست. سوءتغذیه در کودکی، نه تنها یادگیری و تمرکز دانشآموز را مختل میکند، بلکه آینده سلامت جسمی و روانی او را نیز به خطر میاندازد.
این یعنی زنگ خطر برای آیندهای که قرار است بر دوش همین نسل ساخته شود.مسئولان استانی و کشوری نمیتوانند در برابر این وضعیت سکوت کنند. مسئله سلامت و تغذیه دانشآموزان، یک مطالبه لوکس یا جانبی نیست؛ یک ضرورت حیاتی است. اگر امروز تدبیر و اقدام فوری صورت نگیرد، فردا باید هزینههای سنگینتری برای درمان، ترک تحصیل و آسیبهای اجتماعی بپردازیم.
راهکارها روشن است: ایجاد ردیف بودجه مشخص برای تغذیه دانشآموزی، اجرای طرحهای حمایتی در مدارس محروم، بهرهگیری از ظرفیت خیرین و نهادهای مردمی و صنایع در راستای ایفای نقش مسئولیتهای اجتماعی شان و نظارت جدی بر توزیع کمکها. اما آنچه بیش از همه نیاز است، اراده جدی و عملگرایانه مسئولان است.
آینده این استان و کشور نباید قربانی بیتوجهی و وعدههای تکراری شود.صدای محرومیت دانشآموزان هرمزگان امروز به وضوح شنیده میشود. پرسش اصلی این است: آیا این صدا، گوش شنوایی در میان مسئولان خواهد یافت، یا بار دیگر در هیاهوی شعارها گم خواهد شد؟
ثبت دیدگاه